วันนี้เราจะมาพูดถึงการ เย็บขาในของกางเกงยีนส์กันครับ โดยหลักๆแล้ว จะมีการเย็บ 2 แบบ คือ การเย็บแบบโพ้ง (over lock stich) และการเย็บแบบห่อ (flat fell seam)
การเย็บโพ้ง
ยีนส์ทั่วๆไปจะใช้วิธีเย็บแบบนี้ เพราะเป็นวิธีที่ทำได้เร็วกว่า เครื่องจักรเย็บ หาได้ง่ายกว่า
การเย็บแบบนี้ หากแบรนด์ไหนพิถีพิถันซักหน่อยก็สามารถเย็บออกมาให้ดู สวยเรียบร้อยได้ ด้วยการปรับฝีจักรให้เดินถี่ขึ้น และใช้ด้ายสีต่างๆมาเป็น detail ของแต่ละแบรนด์ อย่างไรก็ตาม
การเย็บแบบโพ้งนั้น ก็ไม่ทนเท่าการเย็บแบบห่อ เพียงเข้าเครื่องซัก หรือซักผ้าบ่อยๆก็จะเห็นผ้าแตก รุ่ยๆ มีขนผ้าออกมา และเป็นจุดหนึ่งที่ทำให้เป้ากางเกงแตกได้
การเย็บแบบห่อ
เป็นการนำผ้าสองชิ้นมาพับเข้าหากัน ทำให้ขอบผ้าถูกปิดไว้ ไม่มีการสัมผัสกับผู้ใส่
ในส่วนของด้ายก็ไม่รุ่ยเพราะตะเข็บอยู่ข้างใน วิธีนี้จึงทำให้การเย็บขาในดู Clean อย่างแท้จริง และทนกว่าการเย็บแบบแรก
แล้วทำไมยีนส์ทุกยี่ห้อไม่ใช้การเย็บแบบห่อให้หมด
อย่างที่บอกไปตอนต้น ในเรื่องของจักรเย็บ และความเร็วในการผลิตต่างกัน
เมื่อต้องเย็บในปริมาณมากๆ โรงงานขนาดเล็กใช้วิธีเย็บโพ้งจะเร็วและประหยัดกว่า
หรือบางโรงงานอาจจะมีจักรไม่ครบ จึงต้องเย็บโพ้งเลี่ยงไป
เหตุผลที่สองคือ หากเย็บผ้ายีนส์หนาๆอย่าง 16-17 oz. ขึ้นไป จะต้องใช้ช่างที่มีฝีมือ และจักรห่อดีๆจึงจะห่อได้ เพราะ ผ้าทบกันหลายๆชั้นมันหนามาก ซึ่งบางโรงงานไม่สามารถทำได้เลย โดยเฉพาะตรงเป้า หรือ ชิ้นแผ่นรองด้านหลัง ตรงนี้จะเป็นจุดปราบเซียนเวลาเย็บแบบห่อ เพราะผ้าทับกันหลายทบ หากเครื่องจักรไม่พร้อม ช่างฝีมือไม่ถึง ยากแน่นอนครับ
มาถึงตรงนี้ก็หวังว่าบทความจะมีประโยชน์ต่อชาว Raw Denim นะครับ ยีนส์ผ้าดิบของเราทุกรุ่นเย็บแบบห่อขาในหมดครับ มีให้เลือกตั้งแต่ 12-17 oz. ทีเดียว สามารถชมยีนส์ของเราทุกรุ่นได้ที่
https://trinedenimes.com/shop
หากมีประโยชน์ฝากแชร์ให้เพื่อนๆด้วยนะครับ 🙂
